Tinsel plesentamızdan koparıldığımız, her şeyi sanal olarak yaşadığımız bu sahte ve sığ çağda belki de zamanın başlangıcındaki tanrısal yaşantıyı özlüyoruzdur...Fantastik dünyadaki doğa üstü güçlerin büyüsüdür belki aklımızı çelen. Kim bilir!?
İşte tam da bu noktada Brandon Sanderson ve kahramanları ihtiyacımız olanı bize fazlasıyla veriyorlar. Sissoylu kitabı için "destansı" ve "ihtişamlı" sözcüklerini bir kenara ayırıyorum. Çünkü çoğu kurgu için fazlaca kullanılmaktan yıpranmışlar gibi geliyor bana. Sissoylu da da kahramanlar hem sıradan, hem de sıradışılar. Sıradanlar çünkü hepsi kendi bulundukları kozmosun skaaları(?), sıradışılar çünkü bilenmiş yetenekleri ve ulvi bir amaçları var. "Lord Hükümdar" ı yenmek ve düzeni Skaalar için yaşanabilir hale getirmek...
Peki doğa üstü güçlerle korunan ve defalarca teşebbüs edilmesine rağmen saltanatının en küçük sarsıntıya dahi uğratılamadığı lord hükümdarı bir avuç profesyonel hırsız çetesi mi alt edecek? Üstelik skaalar bu kadar ezilmiş ve kurtuluş için hiç de çaba sarf etmek istemezlerken?! Sadece "umutlu olmak" yeterli mi?
Sissoylu'yu okurken hem bugünü düşünüp paralellikler kurdum, hem de fantazyanın içinde hiç yabancılık çekmeden aklımı erittim. Sanderson un anlatım gücü öyle kuvvetli ki, bambaşka bir dünyanın içinde sanki hep oradaymışsınız gibi geziniyorsunuz. Venture Kalesinin muhteşem ve heybetli balo salonunda büyüleniyor, Vin'in korkularını yaşıyor, Kelsier in planlarıyla her defasında köşeye sıkıştığında onun diyaloglarını okumadan kendinizi skaa ayaklanması için alternatifler düşünmeye başlarken buluyorsunuz.
Ve kitabın sonu... Sanderson burada da usunu konuşturuyor yine, başından beri inanmanızı istediğinizi sandığınız şeyin, aslında hiç de öyle olmadığını ve bunu zaten akış boyunca konunun içine zerk ettiğini fark edip ters köşeye yatıyorsunuz :) (karışık mı? değil işte, sadece zorlu!)
Küçük de bir dipçe düşeyim, Sissoylu'da benim kahramanım Sazed...
Keyifli okumalar...
0 yorum: